At the 2024 European Language Equality Network (ELEN) General Assembly on Saturday (November 9th) in Bilbo, hosted by the Basque NGO Euskalgintzaren Kontseilua, ELEN delegates from across Europe voted in support of the Kontseilua Resolution that “Basque and the community of Basque speakers are in a linguistic emergency.”
The full text of the Resolution, read out by Kontseilua Secretary-General Idurre Eskisabel, is as follows (English version below):
LARRIALDI LINGUISTIKOARI BURUZKO EBAZPENA
Euskararen normalizazio eta biziberritze prozesuaren azken hamarkadetako susperraldia moteldu denaren zantzuak agerikoak dira azken urteetan. Hiztun kopurua zenbaki absolutuetan handitzen doan arren, hainbat dira aurrerapen horren ahultasuna agerian uzten duten gertakariak. Iaz plazaratutako VII. Inkesta Soziolinguistikoan jasotako batzuk aipatzearren, Ipar Euskal Herrian hiztun kopuru erlatiboa apalduz doa oraindik, Nafarroan hamar ikasletik seik ez du inolako harremanik euskararekin bere ikasketa prozesu guztian, Euskal Autonomi Erkidegoko gune euskaldunenetan atzera egiten ari da euskararen erabilera, eta Euskal Herri osoko joera da euskaraz erdaretan baino errazago moldatzen diren hiztunak gero eta gutxiago direla. Zifretara etorrita, hiztunen % 17,5 baino ez dira egunerokoan euskara erdarak baino gehiago erabiltzen dutenak. Hau da, hizkuntza baten osasunaren adierazgarri behinena den erabilera soziala ahula da, eta hizkuntza praktikak orokortasunean hartuz are eta gehiago ahultzeko joeran da.
Ahultasun horrek lotura estua du euskararen eta euskararen hiztun komunitatearen estatusarekin. Jakina den bezala, bere lurraldeko eremu zabal batean ukatua dauka ofizialtasuna –Ipar Euskal Herri osoan eta Nafarroako zati handienean–, minorizatutako hizkuntza baten berreskurapen prozesuari horrek eransten dion oztopo handiarekin. Ofiziala den eremuan, berriz, Araba, Bizkai, Gipuzkoa eta Nafarroako “eremu euskaldun” izendatuan, euskararen aldeko hizkuntz politikak eraisten ari diren epai sorta gertatzen ari da, normalizazio eta biziberritzearen aurkako oldarraldi judizial gogorra. Epai horiek euskararen aldeko neurriak diskriminatzailetzat jotzen dituzte, Eskualdeetako eta Eremu Urriko Hizkuntzen Europako Gutunaren 7.2 artikuluak ezarritakoa auzitan jarriz. Are, oldarraldi horrek badu dimentsio politiko eta mediatikoa ere, eta, tamalez, euskara eta euskal hiztun komunitatea minorizaziotik ateratzeko neurriak diskriminazioarekin lotzen dituzten diskurtsoak ugaritu egin dira, adostasun sozial zabala urratuz, eta gizarte kohesioaren eta justizia sozialaren aurka eginez.
Ahultasuna areagotu egin du, halaber, globalizazioaren egungo aldaerak: mugikortasunak eta errealitate sozio-demografikoaren bilakaerak erronka berriak ezarri dizkio normalizazio eta biziberritze prozesuari; gauza bera bizitzaren digitalizazio eta merkantilizazioak. Begi bistakoa da globalizazioaren egungo aldaeraren ondorioetako bat dela egiturazko botere harremanak boteretsuen alde indartzen dituela dimentsio politiko, ekonomiko eta sozial guztian, eta hizkuntzen eta hiztun komunitateen arteko botere harremanak ez daude dinamika horretatik salbu. Laburbilduz, globalizazioaren eta bizitzaren digitalizazioaren eraginez hizkuntza hegemonikoak are eta hegemonikoago dira, eta hizkuntza minorizatuak are eta zaurgarriago.
Hori guztia aintzat harturik, eta, halaber, hurbilean eta minorizazio egoera bertsuan dauden katalanaren eta galizieraren komunitateek urrats hori egina dutela kontuan izanik, adierazten dugu euskara eta euskal hiztunen komunitatea larrialdi linguistikoan dagoela. Hau da, indarrean diren joera soziolinguistikoak eta egiturazko arazoak itzulikatzeko neurri egokiak epe laburrean hartu ezean, atzeraldia datorrela. Hizkuntz politikan jauzi bat egin ezean, bizigarritasun soziala irabazi ordez galtzen hasteko bidean direla.
Nolanahi dela, larrialdi linguistikoan dagoela adieraztea ez da arrangurarako deia, baizik eta euskararen normalizazio eta biziberritzea onbideratzeko lehen urratsa emateko modua. Badakigu egoera itzulikatzeko lehen eginkizuna zein den: auzi hau agenda politiko eta sozialaren ardatzean jartzea. Horrenbestez, euskararen normalizazio eta biziberritzea lehentasunezko ekinbidetzat hartzea eskatzen diegu instituzio, agintari, eta, oro har, eragile politiko eta sozialei. Herritarrei, berriz, dei egiten diegu egun zeharkatzen gaituzten osterantzeko larrialdi sozial eta politikoak bezala, euskararen normalizazioaren ingurukoa ere konpromiso zibikoz berena egiten dezatela. Guztiok behar gaitu prozesu honek.
Era berean, eta kontuan izanik euskararen larrialdi linguistikoak berari soilik dagozkion ezaugarriez gaindi, gainerako hizkuntza minorizatuak ere larrialdian jartzen dituen mundu mailako beste hainbat ere pairatzen dituela, dei egiten diegu Europako instituzio, agintari, eragile politiko, sozial zein herritarrei, bakoitzari dagozkien eskumen eta arduretatik, har ditzatela neurriak homogeneizazio kulturala saihesteko eta hizkuntza eta hiztun komunitate minorizatuen normalizazio eta biziberritzea bultzatzeko. Izan ere, bizitza bera larrialdian jartzen ari den testuinguru honetan, hizkuntza gutxituei eta kultur komunitate minorizatuei eustea munduaren alde egitea da.
Bilbo, 2024ko azaroaren 9a
Resolution on Linguistic Emergency
The signs that the recovery of the Basque normalization and revitalization process of the last decades has slowed down are evident in recent years. Although the number of speakers is increasing in absolute numbers, there are several facts that reveal the weakness of this progress. These include: the number of Basque speakers in the Northern Basque Country is still decreasing; in Navarre six out of ten students have no contact with Basque during their entire schooling; the use of Basque in the most densely Basque-speaking areas of the Basque Autonomous Community is declining; the trend throughout the Basque Country is towards an increasing amount of Spanish in Basque; and that there are fewer and fewer speakers who adapt easily. Coming to the figures, only 17.5% of speakers use Basque more than Spanish on a daily basis.
In other words, social use, which is the most important indicator of the health of a language, is weak, and taking language practices in general it will tend to weaken even more.
This weakness is closely related to the status of the Basque language and the Basque-speaking community. As is known, it is denied official status in a wide area of its territory – in the entire Northern Basque Country and in the greater part of Navarre, with the great obstacle that this adds to the recovery process of a minoritized language. On the other hand, in the official area, in Araba, Bizkaia, Gipuzkoa and Navarre, designated as the “Basque-speaking area”, a series of judgements are taking place that are demolishing language policies in favour of Basque, a fierce judicial attack against normalization and revitalization.
These judgements consider the measures in favour of Basque as discriminatory, calling into question the provisions of Article 7.2 of the European Charter for Regional or Minority Languages. Moreover, this attack also has a political and media dimension, and, unfortunately, there has been a proliferation of discourses linking Basque and the Basque-speaking community with discrimination, violating broad social consensus, and opposing social cohesion and social justice.
Globalization has also increased language vulnerability: mobility and the evolution of the socio-demographic reality have imposed new challenges on the process of normalization and revitalization; the same with the digitization and commodification of life more generally. It is obvious that one of the consequences of the current version of globalization is that it strengthens structural power relations in favor of the powerful in all the political, economic and social dimensions, and the power relations between languages and speaker communities are not exempt from this dynamic. In short, as a result of globalization and the digitization of people’s lives, hegemonic languages are even more hegemonic, and minoritised languages are even more vulnerable.
Taking all of this into consideration, and also taking into account that the Catalan and Galician communities, which are close and in a situation of minoritization, we have taken this step. We declare that the community of Basque and Basque speakers is in a linguistic emergency.
This means that unless appropriate measures are taken in the short term to reverse the current sociolinguistic trends and structural problems, a language recession is coming. Unless they make a leap forward in language policy, they are on the way to start losing instead of gaining social livability.
In any case, stating that there is a linguistic emergency is not a call that we make lightly, but a way to take the first step towards the normalization and revitalization of the Basque language. We know what the first task is to turn the situation around: to put this issue at the centre of the political and social agenda. Therefore, we ask the institutions, authorities and, in general, political and social agents to consider the normalization and revitalization of the Basque language as a priority initiative. On the other hand, we call on the citizens to do their part with civic commitment, just like the social and political emergencies of the past and those that we face today, also regarding the normalization of the Basque language. This process needs us all.
In the same way, and bearing in mind that the linguistic emergency of the Basque language, beyond its specific characteristics, also affects other minoritised languages in the world as well, we call on the European institutions, authorities, political, social actors and citizens, each with their respective powers and responsibilities, that they take measures to avoid cultural homogenization and encourage the normalization and revitalization of minoritised language and speaking communities. In fact, in this context where life itself is being put in danger, supporting minoritised languages and minoritised cultural communities acts to support the world.
The Resolution passed unanimously.